O pan garda o lume crepitante que prenderon os nosos devanceiros, libera as súas voces, o murmurio da xente que transita estacións e garda celosamente a herdanza da tradición.

O principal factor para manter a tradición panadeira da vila, é a vocación dos seus artífices, que se resistiron a abandonar o xeito artesanal da fabricación. Se ben incorporáronse as novas tecnoloxías, os novos produtos e os avances imprescindibles da época, non deixan de facer pan a man, non deixan de usar o “trigo do pais”. Ese ingrediente marabilloso, rescatado na derradeira fase da súa desaparición. Imprescindible para manter viva a tradición, porque sen el non existiría o verdadeiro pan galego, só nos quedaría dicir pan feito en Galicia, pero non o de sempre, o antigo, o que ao morder o primeiro bocado, remóntanos as tradicións dos sacos de trigo nos carros chegando ao muíño de auga, despois a partida dos sacos de fariña, nos que se converteron aqueles grans celosamente cultivados. O chegar ó obradoiro, onde agardan as mans artesás, capaces de formar masas de levedar lento, e sabores exquisitos, marcados pola diferenza dos cantos máis profundos da terra, onde o home fúndese no seu entorno e sabe rescatar os aromas ancestrais dos produtos máis nobres que a natureza ofrece.

O principal factor para manter a tradición panadeira da vila, é a vocación dos seus artífices, que se resistiron a abandonar o xeito artesanal da fabricación. Se ben incorporáronse as novas tecnoloxías, os novos produtos e os avances imprescindibles da época, non deixan de facer pan a man, non deixan de usar o “trigo do pais”. Ese ingrediente marabilloso, rescatado na derradeira fase da súa desaparición. Imprescindible para manter viva a tradición, porque sen el non existiría o verdadeiro pan galego, só nos quedaría dicir pan feito en Galicia, pero non o de sempre, o antigo, o que ao morder o primeiro bocado, remóntanos as tradicións dos sacos de trigo nos carros chegando ao muíño de auga, despois a partida dos sacos de fariña, nos que se converteron aqueles grans celosamente cultivados. O chegar ó obradoiro, onde agardan as mans artesás, capaces de formar masas de levedar lento, e sabores exquisitos, marcados pola diferenza dos cantos máis profundos da terra, onde o home fúndese no seu entorno e sabe rescatar os aromas ancestrais dos produtos máis nobres que a natureza ofrece.”